خودروهای بدون سرنشین منظر جنگافزارهای مدرن را دگرگون کردهاند و قابلیتهای بینظیری را در زمینههای مختلف فراهم کردهاند. وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAVها) عمدتاً برای نظارت، شناسایی و پشتیبانی از عملیات نظامی به کار گرفته میشوند. این موضوع باعث افزایش آگاهی از صحنه نبرد از طریق ارائه دادههای مهم از آسمان بدون قرار دادن خلبانان در معرض خطر میشود. به عنوان مثال، پهپادهای مجهز به دوربین و سنسورها قادرند اطلاعات بلادرنگی را فراهم کنند که نقش کلیدی در عملیات استراتژیک دارند.
وسایل نقلیه زمینی بدون سرنشین (UGVs) این قابلیتهای هوایی را کامل میکنند و نقشی اساسی در عملیات زمینی ایفا میکنند. کاربرد آنها از پشتیبانی از جمله حمل تجهیزات تا انجام وظایف خطرناک مانند دفع بمب متغیر است. با انجام این گونه وظایف مهم، UGVها ایمنی نیروهای نظامی را افزایش داده و خطرات جانی برای افراد در محل را کاهش میدهند.
وسایل نقلیه بدون سرنشین نیروی دریایی، برتری استراتژیک را به حوزه دریایی گسترش میدهند. این سیستمها در انجام وظایفی مانند جنگ ضد زیردریایی و نظارت دریایی، قابلیتهای عملیاتی دریایی را افزایش میدهند. این سیستمها در نظارت و دفاع مداوم و ضروری هستند و امنیت مناطق دریایی وسیع را بدون مشارکت مستقیم انسانی تضمین میکنند. بنابراین UAVها، UGVها و سیستمهای دریایی به طور مشترک، روشهای نظامی و اجرای آنها در جنگهای مدرن را بازنگری میکنند.
تحول در کاربری وسایل نقلیه بدون سرنشین از نقشهای اولیه شناسایی تا عملکردهای فعال در جنگ، پیشرفت قابل توجهی در استراتژی نظامی محسوب میشود. در ابتدا این وسایل برای انجام مأموریتهای نظارتی به کار گرفته میشدند، اما نوآوریهای سریع در این حوزه امکان استفاده از آنها را در عملیات هجومی فراهم کرده است. سیستمهای مدرنی مانند MQ-9 Reaper دارای ساختارهای هدفگیری پیشرفتهای هستند که انجام حملات دقیق را تسهیل میکنند. این قابلیت مداخله مستقیم انسانی را به حداقل میرساند و نشان میدهد چگونه فناوری فرآیندهای جنگی را هدایت میکند.
حرکت به سمت صنایع مربوط به جنگ، با گزارشی از مرکز مطالعات استراتژیک و بینالمللی در سال 2021 تأیید میشود که گسترش سیستمهای بدون سرنشین را که قرار است صحنههای آینده جنگ را تحتالشعاع قرار دهند، برجسته میکند. این تحول تنها ناشی از پیشرفت فناوری نیست، بلکه ناشی از تغییر استراتژیک در جهت کاهش خطرات برای پرسنل و افزایش بهرهوری نیز هست.
علاوه بر این، چنین پیشرفتهایی برجسته میکنند که تغییرات قابل توجهی در الگوهای جنگ وجود دارد و نشان میدهد که سیستمهای بدون سرنشین به دستیابی به دقت و کارآمدی کمک میکنند. از شناسایی تا صحنههای نبرد فعال، خودروهای بدون سرنشین نقشهای خود را به طور قابل توجهی گسترش دادهاند و عملکرد خود را در عملیات نظامی معاصر برجسته کردهاند. با تکامل ادامهدار این فناوریها، انتظار میرود تأثیر آنها بر صحنه نبرد افزایش یابد و نحوه مدیریت منازعات در جنگهای آینده را دوباره تعریف کند.
استفاده از وسایل نقلیه بدون سرنشین در عملیاتهای نظامی بهطور قابل توجهی خطر را برای پرسنل کاهش میدهد، زیرا اپراتورهای انسانی را از خطر فوری دور میکند. این رویکرد باعث کاهش چشمگیر تلفات در مناطق درگیر شده است و این امکان را به نیروها میدهد تا وظایف خطرناک را بدون قرار دادن افراد در معرض تهدید مستقیم انجام دهند. به عنوان مثال، استفاده از پهپادهای مورد استفاده در افغانستان، در مأموریتهای شناسایی، قرار گرفتن نیروها در معرض آتش دشمن را بهطور چشمگیری کاهش داده است و قابلیت ضروری انجام مأموریتهای نظارتی را بدون قرار دادن پرسنل در خطر بهخوبی نشان داده است.
وسایل پرنده خودکار (UAVs) بهطور چشمگیری توانمندیهای شناسایی، نظارت و استخبارات (ISR) را با ارائه نظارت مداوم و بهروز از صحنههای عملیاتی افزایش میدهند. انتقال مداوم دادهها توسط UAVs تصمیمگیری سریع را تسهیل میکند و فرماندهان نظامی را قادر میسازد تا استراتژیهای خود را بلافاصله بر اساس تهدیدها و فرصتهای فعلی تعدیل کنند. این قابلیت در عملیات علیه داعش بهویژه مفید بود که اطلاعات به موقع نقشی حیاتی داشت.
پهپادهای مسلح مدرن امکانات برجستهای در زمینه حملات دقیق فراهم کردهاند و خسارات جانبی در جریان عملیاتهای نظامی را کاهش دادهاند. با استفاده از مهمات هدایتشونده با لیزر، این پهپادها قادرند موقعیتهای دشمن را با دقت بالایی هدف قرار دهند و خسارات غیرضروری به مناطق اطراف و جمعیت مدنی را به حداقل برسانند. گزارش وزارت دفاع آمریکا (پنتاگون) در سال ۲۰۲۰ به این پیشرفتها اشاره کرد و کاهش نرخ خسارات جانبی ناشی از استفاده از پهپادها را در مقایسه با روشهای سنتی جنگی یادآور شد و دگرگونی عمیقی در ماهیت درگیریهای نظامی را نشان داد.
وسایل نقلیه بدون سرنشین در عملیاتهای نظامی باعث صرفهجویی قابل توجه در هزینههای عملیاتی و بهینهسازی منابع میشوند. این وسایل نیاز به نیروی انسانی زیاد و نگهداری گسترده را کاهش میدهند که به طور نتیجهای هزینههای عملیاتی را پایین میآورد. علاوه بر این، این سیستمها از لحاظ مالی با افزایش ساعات عملیاتی و کاهش هزینههای مربوط به رفاه و تدارکات نیروهای مسلح، مزایایی را فراهم میکنند. با کاهش وابستگی به منابع انسانی و حداکثر بهرهوری، سیستمهای بدون سرنشین راهکاری قدرتمند برای مقابله با محدودیتهای بودجهای نظامی ارائه میدهند.
لنت های نظامی بادی، پیشرفت قابل توجهی در دوام لنت ها در شرایط سخت زمینی محسوب میشوند و برای موفقیت عملیاتی در محیطهای نبرد ضروری هستند. برخلاف لنتهای سنتی که ممکن است سوراخ شوند و باعث فراملوی خودرو شوند، لنتهای بادی این آسیبپذیری را حذف میکنند. این نوآوری امکان حرکت مداوم در شرایط مختلف و دشوار زمینی را فراهم میکند، خطر تأخیرهای عملیاتی را کاهش میدهد و قابلیتهای مأموریتی را افزایش میدهد.
به عنوان مثال، در محیطهای سختگذر که لنتهای معمولی ممکن است به دلیل برخورد با اشیاء تیز یا سطوح ناهموار دچار سوراخ شوند، لنتهای نظامی بادی سالم باقی میمانند. مقاومت در برابر سوراخ شدن بسیار ارزشمند است، به ویژه در مأموریتهای حساس که عدم تحرک خودرو میتواند سبب خطر افتادن کل عملیات شود.
بهینهسازی بودجههای خریداری در عملیات نظامی امری ضروری است و استفاده از تخفیفهای نظامی روی لاستیکهای تاکتیکی نقش محوری در این فرآیند دارد. این تخفیفها که اغلب نتیجه شراکتهای استراتژیک با تولیدکنندگان لاستیک هستند، به سازمانهای نظامی اجازه میدهند تا اعتبارات را بهصورت موثرتری تخصیص دهند. صرفهجویی در هزینهها امکان تخصیص مجدد منابع به سایر حوزههای مهم را فراهم کرده و آمادگی کلی نیروهای مسلح را افزایش میدهد.
علاوه بر این، این شراکتها تنها به بهینهسازی بودجه کمک نمیکنند، بلکه زنجیره تأمین را نیز بهینهسازی کرده و دسترسی به تجهیزات ضروری را بهبود میبخشند. روابط متقابل المصلحهای که از طریق این تخفیفها ایجاد میشوند، بسیار مهم هستند و هم کارایی خریداری و هم اثربخشی عملیاتی کلی را افزایش میدهند.
ادغام هوش مصنوعی (AI) در سیستمهای بدون سرنشین، تاکتیکهای نظامی را به ویژه از طریق استفاده از روشهای گلهای کردن دچار دگرگونی عمیقی خواهد کرد. این تاکتیکها امکان عملکرد همگانی چندین پهپاد بدون سرنشین را فراهم میکنند، تصمیمات منسجمی را بدون مداخله مستقیم انسانی اتخاذ کنند. چنین پیشرفتهایی انعطافپذیری در صحنه نبرد را افزایش میدهند و به سیستمها اجازه میدهد تا به صورت پویا به شرایط در حال ظهور واکنش نشان دهند. با پیشرفت فناوری هوش مصنوعی، این سیستمها قادر به انجام عملیات پیچیده به صورت خودمختار خواهند شد که به طور قابل توجهی کارایی و اثربخشی عملیاتی را افزایش میدهد.
در جنگآینده، انتظار میرود که وسایل نقلیه بدون سرنشین از سیستمهای ناوبری مستقل از GPS استفاده کنند؛ توسعهای ضروری برای مقابله با تهدیدات در حال افزایش سبقت گرفتن GPS و تداخل سیگنال. با بهرهگیری از روشهای ناوبری جایگزین مانند حسگرهای لختی و الگوریتمهای پیشرفته، این سیستمها عملکرد خود را در محیطهای دشمنپسند حفظ خواهند کرد. علاوه بر این، فناوریهای ناپیدایی نسل بعدی بقای وسایل نقلیه بدون سرنشین را بهطور قابل توجهی افزایش خواهند داد. این پیشرفتها با بهبود ناپیدایی و کاهش قابلیت شناسایی در مناطق دشوار و محیطهای با تهدید بالا، سالم ماندن اجرای مأموریت را تضمین خواهند کرد. این نوآوریها گامی استراتژیک به جلو در تضمین اثربخشی و قابلیت اطمینان عملیات نظامی بدون سرنشین محسوب میشوند.